¿Qué se te da bien?
Es podria dir que sempre se’m ha donat bé la gent, O més concretament comunicar-me amb la gent.
Sense ni tan sols conèixer-la he fet de desconeguts/és amics per sempre.
![](https://silviafeib.wordpress.com/wp-content/uploads/2024/06/image_editor_output_image1575418354-17174537897765832820120245031919.jpeg?w=177)
Crec que això passa per poder mirar als ulls sense por a que es puguin veure males intencions, és per aquest motiu que m’allunyo de la gent tòxica, perquè minven la meva capacitat de transmetre l’ alegria que tinc tancada dins i que per motius externs a mi, m’he vist obligada a tancar les meves ganes de comunicació i acceptació, d’un del racó més amagat i protegit del meu cervell, perquè avui dia ser una persona oberta, que diu el que pensa a la cara i no quan no escolten fan de mi un perill per aquest tipus de gent.
He canviat de població i per motius completament diferents me’n he adonat que per als majoria de la gent si no crítiques amb mala fè d’amagades, es veu que no es fíen de tu.
Davant aquests comportaments arcaics i fora de lloc all segle XXI, he optat per tancar-me en mi mateixa i, les consequències per una persona amb el meu caràcter han estat una híper depressió major que intento superar cada dia escrivint, llegint i mitjançant aquest blog.
Pot ser que a la gent, en general no els hi agradi algú que si té algun problema amb determinada persona es dirigeix directament a aquesta persona en lloc de fer-li la pell a tires d’amagat.
A aquestes persones els hi dic , no m’enfonsareu per mes ganes que hi poseu.Sóc feliç :
Els meus fills i el meu actual home m’estimen, les meves germanes i família pròxima m’estima i m’accepta.
Tots els demés s’obren i si la seva opinió de mi és negativa, pitjor per ells que es perden una bona amistat
Jo sóc així i com deia l’Alaska cap als 80 cito:
«A quién les importa lo que yo Haga
A Quien les importa lo que yo diga, Yo soy asi y nunca cambiaré»
Més concretament diu el següent:
La gente me señala Me apuntan con el dedo
Susurra a mis espaldas Y a mí me importa un bledo
Que más me da Si soy distinta a ellos
No soy de nadie No tengo dueño
Yo sé que me critican
Me consta que me odian
La envidia les corroe
Mi vida les agobia ¿Por qué será? Que más me da Si soy distinta a ellos, No soy de nadie no tengo dueño
Mi destino es el que yo decido, El que yo el que yo elijo para mi[…]
Yo soy así, y así seguiré, nunca cambiaré
Quizá la culpa es mía Por no seguir la norma Ya es demasiado tarde Para cambiar ahora
Me mantendré firme en mis convicciones Reforzaré mis posiciones
Mi destino es el que yo decido
El que yo elijo para mi…»
AMB AIXÒ QUEDA TOT MÉS QUE CLAR.
Per la resta ja sabeu qui i com sóc.
CASTELLANO
Se podría decir que siempre se me ha dado bien la gente, o más concretamente comunicarme con la gente.
Sin ni siquiera conocerla he hecho de desconocidos/as amigos para siempre.
Creo que esto pasa por poder mirar a los ojos sin miedo a que se puedan ver malas intenciones, es por este motivo que me alejo de la gente tóxica, porque merman mi capacidad de transmitir la alegría que tengo encerrada dentro y que por motivos externos a mí, me he visto obligada a cerrar mis ganas de comunicación y aceptación, de uno del rincón más escondido y protegido de mi cerebro, porque hoy en día ser una persona abierta, que dice lo que piensa en la cara y no cuando no escuchan hacen de mí un peligro para ese tipo de gente.
He cambiado de población y por motivos completamente diferentes me he dado cuenta de que para los mayoría de la gente si no críticas con mala fe a escondidas, se ve que no se fían de ti.
Ante estos
comportamientos arcaicos y fuera de lugar en el siglo XXI, he optado por encerrarme en mí misma y,las consecuencias para una persona con mi carácter han sido una híper depresión mayor que intento superar cada día escribiendo, leyendo y mediante este blog.
Puede que a la gente, por lo general no les guste alguien que si tiene algún problema con determinada persona se dirige directamente a esa persona en lugar de hacerle la piel a tiras a escondidas.
A estas personas les digo , no me hundireis por mas ganas que pongáis.
Soy feliz Mis hijos y mi actual marido me quieren, mis hermanas y familia cercana me quiere y me acepta. Todos los demás sobran y si su opinión de mí es negativa, peor para ellos que se pierden una buena amistad.
Yo soy así y asi seguiré...como decía Alaska hacia los 80.
Debe estar conectado para enviar un comentario.